از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند، که آتشی که نمیرد همیشه در دل‌ ماست

اینکه با حس کردن بویی به یاد زمان و مکان و خاطرات خوب یا بد، گاهی‌ در گذشته‌های بسیار دور، و گاه به همراه هجوم احساسات میافتیم، اتفاقی‌ ‌ست که فکر می‌کنم کم و بیش برای همه تکرار میشه، مثل بوی گٔل سنبل که برای من با سفره‌ی هفت سین یکی‌ شده، یا بوی میخک که منو به دوران نوجوانی و به مطب دندان ساز میبره، 

یا مثلن همه ی بوهایی که فرهاد در ترانه ی جاودانه ی «کودکانه«  بر میشماره و نسل من باهاشون همذات پنداری میکنه، بخصوص یا اون بوی اسکناس تا نخورده ی لای کتاب! 

اما جدا از مواقعی که عطر و بو داوطلبانه خودش رو به شما ارائه میکنه و قافله‌ای از خاطرات و احساسات رو به یدک میکشه، پیش آمده که به بویی «فکر» کنید؟ و سعی‌ کنید به یادش بیاورید؟ پیش آمده که دلتنگ بویی بشید؟

من عطر گٔل مریم رو خوب به یاد دارم و گاهی‌ بشدت دلتنگش هستم. اینجا گٔل مریم نیست.

به بوی ریحان ایرانی هم زیاد فکر می‌کنم، اما اون رو می‌تونم به مدت چند هفته در طول تابستون در باغچه م بکارم و با ولع ببویم و با صرف جویی بچشم.

چند سال پیش ‌یک بار در یه «فوروم» در دنیای مجازی، داشتیم با دوستان گپ میزدیم  که من یک بازی با بو و خاطره رو شروع کردم. اسم اون»فوروم» فرندفید بود و الان دیگه وجود نداره اما من دوستان نادیده‌ی عزیز زیادی اونجا داشتم که سأعتهای فراموش نشدنی‌ زیادی رو باهاشون گذرونده بودم. برای همین برخی‌ از اون گپ و نوشته ها رو ذخیره و حفظ کرده ا م.

من این دو جمله رو «فید» کردم: «بوی ادکلن صبحگاهی، مخلوط شده با روزنامه و سیگار»  بوی بهشتی‌ سیر تازه در برنج

و به استقبال این حس،هر کسی‌، هر بویی رو که در سر، در دل یا در خاطره داشت در ادامه به صورت یک جمله نوشت

– بوی خمیر ریش، رو صورت مرد، در گذر (اوووو ففف)؛ 

 – بو ماشین نو، بوی نوزاد

– بوی چوب، بوی خاک، بوی چمن تاز درو شده

– بوی کاهگل اتاق کفترا، بوی آب پاشی‌ روی کاشیا 

– بوي قرمه سبزي

– بوی گلدونهای یاس رازقی ایوون مامان بزرگ

– بوی اون پاک کنهایی که بوی برنج می دادن :دی

– واااااااااااااای بوی چوب بوی نم 

– بوی خوش زن ، بوی رژلب

– بوی خاک بارون زده، بوی چوب سوخته در روستاها …

– بوی باروت در فضای شهر بعد از اعلام هر آتش بست

–  بوی ترش جامانده در ته کیف مدرسه

بوی آرامیس و نیکوتین جامانده بر انگشتان دست

– بوی شور دریای جنوب، بوی شالیزارای شمال

اون روز، من می‌تونستم اضافه کنم، بوی گٔل مریم، بوی گمشده‌ها. بوی ریحون، بوی زندگی.

 اون روز، از شوق دوستی‌ و شور دوستان سر مست بودم.